Czym jest Burleska?
Burleska to ekskluzywna i niezwykle kobieca forma teatralna, znana od początku XX wieku. Jej obecna forma jest wyjątkowym widowiskiem rozrywkowym, które idealnie wpisuje się w kanon luksusowego show! Kobiecość, retro kostiumy, pióra, największe wachlarze w Polsce i kąpiel w maxi kieliszku to nieodłączne elementy naszej oferty! (galeria zdjęć pokazy na żywo).
Historia Burleski
Burleska jest słowem używanym od XVII wieku, wywodzącym się z włoskiego słowa„ burlesco ”, które samo w sobie oznacza „burlo” czyli żart lub kpinę. Używano go do opisania tego typu teatru w epoce wiktoriańskiej”. Chociaż burleska była również używana do opisywania pastiszu i parodii w XVII i XVIII wieku. Pokazy burleski były również określane jako „parodia” i „ekstrawagancja”.
Początki Burleski
Wszystko zaczęło się od Anglii. Burleska wiktoriańska była popularna w londyńskich teatrach od lat 30-tych do lat 90-tych XIX wieku. Wzięto na warsztat kulturę wtedy popularną, taką jak opery czy sztuki teatralne Szekspira i sparodiowano je. Często używano muzyki oryginalnej lub znanej w tamtych czasach i zmieniano teksty, aby uzyskać efekt komiczny. Instytucje kulturalne stały się znane z pokazywania burleski w tej epoce.
Burleska w USA
Wiktoriański styl burleski został przeniesiony do Nowego Jorku w latach czterdziestych XIX wieku. Później został spopularyzowany w 1868 roku przez przyjezdną grupę taneczną Lydii Thompson – British Blondes. Ich burleska skupiała się na elementach parodii w wykonaniu żeńskiej obsady. Performerki eksponowały pończochy i pantalony, co było skandalizujące i ryzykowne w epoce wiktoriańskiej, kiedy noszono rozbudowane kreacje ukrywające damskie nogi. Ich pierwszym sukcesem w Nowym Jorku był „Ixion” (1868) – mitologiczna parodia przedstawiająca kobiety grające role mężczyzn. Damska produkcja, która prezentowała „niemoralnie” ubrane atrakcyjne kobiety naśladujące patriarchalne męskie stereotypy mocno przesuwała granice. Nic dziwnego, że program okazał się hitem, a pierwszy sezon zarobił ponad 370 000 $.
Wkrótce doszło do obyczajowego oburzenia, które oczywiście podsyciło popyt na tego typu pokazy. Szybko pojawiły się inne grupy kopiujące burleskowy styl, na ogół prowadzone przez kobiety. Do występów burleski w Nowym Jorku zaczęto dodawać inne elementy rozrywki. Spektakle rozpoczynały się występami męskimi – ich śpiewem, skeczami komików, pokazami akrobatów, magików i kuglarzy. Rosnąca popularność gatunku doprowadziła do narodzin pierwszej amerykańskiej gwiazdy burleski – Mabel Saintley. Została doceniona za feministyczną postawę wprowadzając grupę „Madame Rintz’s Female Minstrels” pośród męskie trupy taneczne. Widowiska stworzyły też miejsca dla nowej generacji czarnoskórych wykonawców. W 1890 roku zadebiutował „The Creole Show” i zmienił tradycję obsadzania występów tylko męską obsadą – zaczęły się pojawiać kobiety. Te kobiety weszły na scenę w swoich dekadenckich strojach i zaczęły pokazywać nogi, według Chicava Honey Child, nawet przebierali się podczas swoich parodii.
Wśród gwiazd show znalazły się: Ada Overton Walker, Stella Wiley, Dora Dean i Belle Davis. Performerki stały się gwiazdami Ameryki. Nie tylko wyglądały bajecznie, ale dostarczały sarkastycznego komentarza społecznego w kraju i za granicą.
Burleska w Europie
W Londynie pokazy burleski stanowiły jeden z trzech aktów wieczornych widowisk, aż do lat siedemdziesiątych XIX wieku. Następnie zostały rozbudowane i stały głównym wydarzeniem. W latach 90-tych ich popularność osłabła na rzecz bardziej poprawnej rozrywki. Tymczasem w Paryżu rozkwitał własny, słynny styl tańca zwany can-can. Nie wspominając już o niesamowitych miejscach takich jak „Folies Bergère” czy znane do dzisiaj „Moulin Rouge”.
Burleska XX wieku
Do burleski stopniowo dochodziły elementy striptizu, z coraz bardziej wymyślnymi kostiumami. Najbardziej zauważalną w tym czasie była Little Egypt, który wprowadził prowokujące ruchy „tańca brzucha” na Wystawie Światowej w Chicago w 1893 roku. Wzrastające oburzenie moralne wobec tańca burleski jeszcze bardziej zwiększyło jego atrakcyjność.
Pierwszą gwiazdą burleski XX wieku była „The Girl in Blue” czyli Millie DeLeon. Sławę zdobyła dzięki swoim ekstrawaganckim kostiumom i uwodzącemu brzuchowi. Znana jest również jako „Pierwsza prawdziwa królowa amerykańskiej burleski”, która pojawiła się na scenie w 1903 roku.
Panna Millie DeLeon była również znana ze swoich wpadek, które chętnie podchwytywały media. Czasami „przypadkowo” zapominała o założeniu pończochach, co kończyło się aresztowaniem. Naprawdę stworzyła scenę na nadchodzące dziesięciolecia.
Elementy striptizu pojawiły się w burlesce od lat dwudziestych XX wieku, kiedy film i radio zaczęły rywalizować z atrakcyjnością wodewilu. Co więcej, obok wodewilu istniało kilka konkurencyjnych grup takich jak: „The Ziegfeld Follies” oraz „Minsky’s” and „Theatre Owners Booking Association (TOBA)” dla czarnoskórych wykonawców. Same performerki tamtych czasów mówiły, że elementy striptizu wymyśliły przypadkowo. Tak czy inaczej, ta epoka doprowadziła do rozkwitu sceny burleski w latach 30-tych.
Wśród gwiazd sceny znalazła się niezapomniana Josephine Baker, innowacyjna Sally Rand i słynna Gypsy Rose Lee. Twierdzi się, że w tym czasie burleska została naprawdę podniesiona do rangi sztuki. Niestety tancerki z lat 40-tych w Nowym Jorku szybko stanęły w obliczu cenzury i represji, które zaczęły dusić ten biznes.
Znane gwiazdy burleski zostały uwiedzione przez blask świateł Hollywood i przeprowadziły się na Zachodnie Wybrzeże. Coraz częściej pokazywały się w towarzystwie celebrytów, aż w końcu same się nimi staył. Jedna z legend sceny – Tempest Storm spotykała się z Elvisem Presleyem i twierdziła, że to ona nauczyła go charakterystycznych ruchów bioder. Ona, a nie Forrest Gump
Od lat 50-tych do 70-tych XX wieku, burleska przeżywała swoje najcięższe momenty, a przyczynił się do tego szybki rozwój branży porno i popularność strip-clubów. Tak było do lat 90- tych, kiedy burleska przeżyła odrodzenie i obecnie rozkwita. Neo-burleska ewoluuje dzięki gwiazdom burleski takim jak: Dita Von Teese, Miss Dirty Martini, Perle Noire, Julie Atlas Muz i Immodesty Blaize, by wymienić tylko kilka.
